کشف ارتباط مولکولی چاقی ودیابت نوع2
23 فوریه 2015- محققان دریافتند مولکول التهابی LTB4موجب بروز مقاومت به انسولین می شود که اولین مرحله از ابتلا به دیابت نوع 2 است.علاوه بر این دانشمندان کشف کردند که حذف ژنتیکی گیرنده های سلولی که به LTB4پاسخ می دهند یا مسدود کردن این گیرنده ها موجب بهبود مقاومت به انسولین درموشهای چاق می شود.
چاقی موجب بروز التهاب می گردد که بنوبه خود می تواند به دیابت نوع 2 بیانجامد. آنچه تاکنون مشخص نبود رابط مولکولی التهاب و دیابت بود و بهمین دلیل دانشمندان نمی دانستند برای توقف این روند از چه روشی استفاده کنند.
محققان دانشکده ی پزشکی دانشگاه کالیفرنیا کشف کردند که مولکول التهابی LTB4موجب بروز مقاومت به انسولین می شود که اولین مرحله ی ابتلا به دیابت نوع 2 است.
پرفسور Olefskyمی گوید: نتایج این پژوهش از اهمیت ویژه ای برخوردار است زیرا علت ریشه ای دیابت نوع 2 را به ما نشان داده است و همکنون ما می دانیم مولکول LTB4عامل التهابی ایجاد کننده ی مقاومت به انسولین است و با ممانعت از ایجاد آن یا ممانعت از عملکرد آن می توانیم ارتباط چاقی و دیابت را قطع نماییم. بر اساس مطالعات پرفسور Olefskyآنچه در چاقی اتفاق می افتد به این شرح است:
چربی اضافی، بخصوص درکبد سبب فعال شدن ماکروفاژهای ساکن درکبد می شود، با فعال شدن این ماکروفاژها مقادیر زیادی LTB4و سایر مولکولهای پیام رسان ایمنی برای فرا خواندن تعداد زیادی ماکروفاژ جدید به محل بروز التهاب ترشح می شود، ماکروفاژهای جدید به محل هجوم می آورند و سپس در یک حلقه ی بازخوردی مثبت ماکروفاژهای جدید نیز فعال شده و مقادیر بیشتر LTB4در کبد آزاد می شود.
این پاسخ التهابی زمانیکه بدن درمبارزه با عفونت است یک عملکرد مثبت و خوب محسوب می شود اما هنگامیکه یک التهاب مزمن رخ می دهد مانند آنچه در چاقی رخ داده است تمام این LTB4های اضافی شروع به فعال نمودن سایر سلولهای کنند.
مانند ماکروفاژهای موجود درکبد، سلولهای چربی و سلولهای ماهیچه ای نیز دارای رسپتور یا گیرنده های LTB4بروی سطح خود هستند که با اتصال به LTB4فعال می شوند. حال در چاقی این سلولها ملتهب شده و در برابر انسولین مقاوم می شوند.
پس از اثبات این مکانیسم در مدل موشهای چاق، پرفسور Olefskyوگروه تحقیقاتی اش به جستجوی راههایی برای ممانعت از آن پرداختند . ابتدا آنها موشهایی از طریق مهندسی ژنتیک پرورش دادند که فاقد گیرنده ی LTB4بودند، هنگامیکه این رویکرد نتایج چشمگیری در بهبود سلامت متابولیک موشهای چاق به نمایش گذاشت، آنها سعی کردند با استفاده از یک مولکول کوچک به مهار گیرنده ی این مولکول بروی سطح سلول بپردازند. این مولکول مهار کننده ی خاصی بود که زمانی در کارآزمایی های بالینی مورد استفاده قرار گرفته و بدلیل عدم حصول تمام انتظارات از آن، کنار گذاشته شد.
تیم پرفسور Olefskyموشهای خود را با نمونه ی اولیه ی این دارو تغذیه کردند، آنها دریافتند این کار نتایجی بخوبی حذف ژنتیکی گیرنده های LTB4در پیشگیری (یا معکوس نمودن) مقاومت به انسولین دارد.
پرفسور Olefskyمی گوید: هنگامیکه در چرخه ی التهابی القا شده توسط LTB4از طریق دستکاری ژنتیکی یا دارو اختلال ایجاد کردیم، تأثیرات بسیار خوب آنرا بر بهبود متابولیسم و افزایش حساسیت به انسولین در موشهای چاق مشاهده نمودیم، اگر چه این موشها هنوز چاق بودند اما شکل بدنی بهتری یافتند.
منابع:
Nature Medicine, 2015; DOI: 10.1038/nm.3800
www.sciencedaily.com/releases/2015/02/150223140947.htm